(حدفاصل تهران- دوآب شهرستانک به طول تقریبی ۳۲ کیلومتر)

مسیر
مسیر 32 کیلومتری منطقه یک آزادراه تهران شمال ، از تقاطع بزرگراه آزادگان و بزرگراه شهید همت شروع و با عبور از مناطق کن، سولقان ، امام زاده عقیل ، تونل تالون و دره لانیز،  به سه راهی شهرستانک می رسد.  با احداث این منطقه ، قسمتی از راه فعلی که از طریق کرج می گذرد حذف شده و مسیر فعلی حدود 60 کیلومتر کوتاهتر گردیده است. 

بهره برداری از این منطقه از اسفند ماه 1398 آغاز گردیده است .

مزایای ملی و عمومی ( برمبنای ترافیک 25000 خودرو در روز):

• کاهش حداقل 1.5ساعته در زمان سفر هر وسیله نقلیه (در ایام عادی) جمعا به میزان 48 میلیون نفر ساعت در سال

• صرفه جویی در مصرف سوخت جمعا به میزان 86 میلیون لیتردر سال 

• کاهش استهلاک وسائط نقلیه ناشی از کاهش 553 میلیون کیلومترمسافت عبوری در سال 

• کاهش آلودگی  هوا ناشی از کاهش آلاینده ها به میزان 35 هزار تن در سال

• کاهش حجم ترافیک عبوری از آزادراه تهران – کرج

• کاهش تصادفات و تلفات انسانی 

• اشتغال زایی 

خلاصه مشخصات فنی منطقه یک

• طول مسیر 32  کیلومتر و دارای 2 خط (در فرازهای تند 3 خط) در هر باند .

• حداکثر شیب طولی مسیر 6% و حداقل شعاع قوسها 450متر .

• حداکثر تراز از سطح دریا 2265 متر

• تعداد تونل ها در باند رفت و برگشت40 رشته به طول 32 کیلومتر و  بلندترین آنها تونلهای بلند سه قلوی تالون هریک به طول 4.9 کیلومتر.

• تعداد پل های بزرگ در باند رفت و برگشت  25  دستگاه به طول 3.1 کیلومتر و بلند ترین آنها پل شماره 6 با طول عرشه 319 متر .

• اجرای 20 کیلومتر انواع دیوار حائل(وزنی، مسلح، پایل شیت، خاک مسلح و...) در باند رفت و برگشت 

• احداث کانال های تاسیسات و هدایت آبهای سطحی  به طول200 کیلومتر

• عملیات کوهبری ، ترانشه و سنگ برداری وخاکریزی به حجم 12 میلیون متر مکعب

• استفاده از سامانه ترابرد هوشمند مسیر

• میانگین سرعت مسیر 80 کیلومتر در ساعت

• پیش بینی مجتمع های خدماتی رفاهی بین راهی

سازه های شاخص منطقه یک

مجموعه تونلی تالون 

از میان 39 رشته تونل در منطقه یک که طول مجموع آنها به بیش از 32 کیلومتر می رسد مجموعه تونلی تالون تفاوت عمده ای با دیگر تونل ها دارد. تونل شماره 16 آزادراه که به آن تونل تالون گفته می شود، در مرتفع ترین قسمت منطقه یک  آزادراه تهران شمال، باارتفاع 2200 متر از سطح دریا ، منطقه تالون در شمال غربی تهران را به منطقه لانیز در جنوب شهرستانک وصل می کند و یکی از مهمترین بخشهای پروژه عبور آزاد راه از رشته کوه البرز است. برای اینکه تصور بهتری از طول تونل تالون داشته باشید، کافیست بدانید که این تونل بیش از دو و نیم برابر تونل کندوان است.

این مجموعه تونلی علاوه بر دارا بودن مسیرهای رفت و برگشت جداگانه ، دارای تونل سومی با مقطع کوچکتر نیز می باشد که به عنوان تونل سرویس شناخته می شود. در طراحی این مجموعه تونلی به گونه ای عمل شده است تا تونل سرویس نسبت به دو تونل اصلی در تراز ارتفاعی پائین تری قرارگیرد همچنین، مسیر های رفت و برگشت و تونل سرویس، توسط 29 رشته تونل عرضیِ با عنوان «دستک های نفر رو» و «دستک های ماشین رو»، با هم در ارتباط هستند. 

در این میان تونل سرویس چند نقش مهم دارد. از آنجایی که پیش از تونلهای اصلی حفاری می شود، در جمع آوری اطلاعات زمین شناسی و ژئوتکنیک برای تونل های اصلی کاربرد دارد. این شیوه جمع آوری اطلاعات زمین شناسی برای این تونل ها که سرباره زیاد و غیر معمول دارند و امکان انجام مطالعات زیرسطحی اولیه وجود ندارد ، بسیار مهم و حیاتی است. همچنین تونل سرویس می تواند در مواقع خطر ، نقش یک مسیر فرار ایمن را ایفا کرده و جهت جانمایی بخشی از تاسیسات و تجهیزات نیز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، تونل سرویس درزمان حفاری تونل های اصلی بعنوان یک مسیر دسترسی با قابلیت ارائه سرویس های مختلف از جمله تهویه، حمل و نقل و زهکشی آب های زیر زمینی نیز عمل می نماید
مجموعه تونلی تالون متشکل از 32 رشته تونل اصلی ، سرویس و ارتباطی مجموعا به طول 16 کیلومتر می باشد که شامل تونل های بلند سه قلوی تالون ( رفت ، برگشت و تونل سرویس ) به طول هریک 4900 متر و 29 تونل ارتباطی بین آنها به طول 1.3 کیلومتر که به آنها دستک های ماشین رو و نفر رو می گویند ، می باشد ؛ تونل سرویس و دستک ها از جمله مهمترین آیتم های ایمن کننده تونل تالون هستند. 
در مجموعه تونلهای تالون، 9 دستک ماشین رو وجود دارد که در فاصله 500 متری با یکدیگر ایجاد شده اند و تونلهای اصلی را جهت خروج ماشینها در مواقع اضطراری به هم متصل میکند ؛ علاوه بر این ،  20 دستک نفر رو هم در مجموعه تونلهای تالون وجود دارد که تونلهای اصلی را به تونل سرویس متصل میکند. 10 دستک در تونل رفت و 10 دستک در تونل برگشت و بازهم با فاصله 500 متر از یکدیگر.
ساخت این دستکها و ارتباط تونلهای اصلی با یکدیگر و همچنین استفاده از تونل سرویس و دستکهای نفر رو برای ورود از تونلهای اصلی به تونل سرویس، برای اولین بار در ایران در مجموعه تونلهای تالون انجام شده است.

یکی دیگر از ویژگیهای منحصر به فرد مجموعه تونلهای بزرگ تالون در آزادراه تهران شمال، سیستم تهویه نیمه عرضی آن است؛ برای انجام این کار که در تراز تکنولوژی روز دنیا و برای اولین بار در کشور صورت گرفته، در دو تونل اصلی تالون یعنی تونلهای رفت و برگشت، مجموعا 9800 متر سقف دوم ساخته شده است که در مواقع ضروری مثل آتش سوزی و یا زمانی که دود و آلودگی بیش از سطح استاندارد باشد، به صورت اتوماتیک دریچه های آن باز شده و جریان هوای تونل را مدیریت می کند.
تکنولوژِی به کار رفته در سقف دوم تونل تالون به گونه ای است که در هنگام وقوع آتش سوزی می تواند با مدیریت فشار هوا و همچنین جریان هوای داخل تونل، از گسترش آتش سوزی و پخش  شدن آلاینده ها در طول تونل جلوگیری کند. ؛ بدین منظور ، از فن های اکسیال و ساختمان تهویه در دهانه ها و جت فن ها در دو تونل برای حالت عادی بهره گرفته شده است و در مواقع آتش سوزی و اضطراری ، دربهای ضدحریق باز شده و با استفاده از دستکهای نفر رو و ماشین رو ، تردد کنندگان به تونل سرویس هدایت شده و از منطقه خطر دور می شوند. برای جلوگیری از ورود دود در زمان آتش سوزی به تونل دیگر و تونل سرویس ، جت فن ها در این راهرو ها و تونل سرویس نصب شده تا با ایجاد فشار مثبت مانع از ورود دود به تونل دیگر شوند با توجه به اینکه میزان ترافیک در روزها و ساعت های مختلف شبانه روز متفاوت است و آلاینده ها نیز تابعی از ترافیک هستند لازم است سیستم کنترلی برای تهویه در نظر گرفته شود تا در صورت لزوم تعدادی جت فن و یا اکسیال فن در مدار قرار گیرد و یا از مدار خارج شود ؛ همچنین از سیستمهای اعلام و اطفا حریق نیز استفاده شده است .
در تونل های بلند تالون ، سیستم کنترل و مانیتورینگ، با دریافت اطلاعات از سیستم های اندازه گیریِ پارامتر های محیطی ( سنسورهای اندازه گیری آلاینده ها ، باد سنج ها و ...)، تشخیص حوادث، کابل حساس به حرارت، دوربین های نظارتی و دیگر آشکار ساز های حریق و در نهایت تحلیل آنها، سیستم تهویه را مدیریت می نماید و بسته به وضعیت تونل و موقعیت مورد نظر ، سناریو های مختلفی را فعال می نماید.

پل شماره 6
بزرگ‌ترین پل منطقه یک، در کیلومتر ۱۰ واقع‌شده و دارای ۷۹متر ارتفاع از بستر رودخانه ، ۳۱۹متر طول و سه دهانه 83*153*83  می باشد که تونل شماره 9 را به تونل شماره10 متصل می کند. از زیر این پل، جاده امامزاده‌داوود با قوسی شدید و رودخانه‌سنگان جایی‌که به رودخانه کن می‌پیوندد، می‌گذرند .
 این پل چهارکوله دارد که عرشه پل روی آن‌ها قرارگرفته و علاوه بر این دوپایه شمالی و دوپایه جنوبی دارد.دو پایه شمالی که روی بستر سست و رسوبی ساحل رودخانه سنگان قرار گرفته‌اند هریک ۹شمع دارد که تا عمق 25متری زمین فرورفته‌اند و چهارکوله و دو پایه  جنوبی پل، چون بر بستر مستحکمی قرار گرفته اند ، شمع ندارند؛ پایه‌های این پل بلند به‌خاطر بلندی‌شان، توخالی طراحی شده‌اند ؛ درون این پایه‌ها، دو حفره هست که با یک تیغه ازهم جدا می‌شوند و ضخامت بتن درون‌شان بیش‌از ۷۰سانتی‌متر نیست. 
عرشه پل یک سازه ترکیبی است از فولاد و بتن مسلح ؛ دال‌ آن، یعنی کف و سقف افقی عرشه بتنی‌اند‌ و جان آن؛ یعنی سطوح عمودی‌اش، از فولاد موج‌دار است. اما روش ساخت عرشه هم جالب است؛ روش شاریو؛ یعنی پس‌از ساخت ستو‌ن‌ها، عرشه به‌ صورت متقارن از دوسو توسط قالب‌های معلق قطعه‌به‌قطعه ساخته شد.؛ تفاوت پل شماره شش با دیگر پل‌هایی که در ایران به روش شاریو ساخته‌شده‌ در جان فولادی موج‌دار این عرشه است. این روش ، ۲۰ تا ۳۰درصد وزن عرشه را کاسته تا پل، در مقابل زلزله مستحکم‌تر باشد ، همچنین با این روش می‌توان ساخت کف و سقف عرشه را باهم پیش‌برد و با کاهش وزن سازه، طول هریک از قطعات عرشه را افزایش داد تا عرشه سریع‌تر ساخته ‌شود . 

گالری محدوه تونل های 14 و 15
تونلهای آزادراه تهران شمال، فقط آنهایی نیستند که برای عبور مسیر از دل کوهها حفر شده اند. بلکه در این مسیر از درون چندین کیلومتر گالری هم عبور خواهید کرد. گالری ها ، سازه های بتنی شبیه تونل می باشند که در بخشهایی از جاده به دلیل مجاورت با دیواره های کوه، بنا شده اند تا جاده و مسافران را از ریزشهایی مانند ریزش سنگ و بهمن در امان نگه دارند زیرا در این مناطق به دلیل شیب تند کوه امکان فاصله دادن بین جاده و دیواره های خطرناک کوهستانی وجود نداشت.
شاخص ترین گالری منطقه یک ، گالری احداث شده در محدوه تونل های 14 و 15 است؛ در این مناطق به دلیل ترانشه های بلند و خطرناکی که بر آنها مُشرِف بوده است، از این روش استفاده شد.

دیوار های حائل پایل شیت 
مهندسان در آزادراه تهران-شمال دیواری ترکیبی مناسب ارتفاع زیاد طراحی کردند که به آن دیوار حائل پایل‌شیت می گویند. در ساخت این دیوار ترکیبی از عناصر گوناگون همچون شمع، ستون، پنل های بتنی، تاندون و خاکریزی در پشت سازه استفاده شده است. بیشترین تعداد دیوار های پایل شیت در دره سنگان تعبیه شده است . این دره زیبا که در ابتدای آن تنگه‌ای است با شیب تند 70 تا 80 درجه و در ادامه با شیبی 45 درجه تمام می‌شود، از نظر اجرایی یکی از سخت ترین قسمت های منطقه یک آزادراه تهران شمال می باشد .
این نوع دیوار بلند با این طول برای اولین بار در ایران اجرا شده است .

دیوار حائل خاک مسلح با تسمه های فلزی کیلومتر 800+8
در کیلومتر 8 آزادراه تهران-شمال و بعد از تونل شماره 8 ، دیواره ای به ارتفاع 45 متر مشاهده می شود. این دیوار که نمایی متشکل از بلوک های صلیبی شکل بتنی است، دیوار خاک مسلح با تسمه فلزی است که اصطلاحا در آزادراه به آن دیوار کیلومتر 800+8 می گویند.
اما این دیوار چه ویژگی‌هایی دارد؟
یک لایه زه‌کش و یک کالورت برای هدایت آب در دیوار‌ تعبیه‌شده تا سیلاب‌ها و آب‌های فصلی دیوار را خراب نکنند. 
شیب این دیوار ۴۵متری طوری طراحی شده که ۱۰پله‌ دارد تا فشارهایی را که سبب لنگربرداشتن دیوار ‌شود، خنثی کند.
در این دیوار ۲۷۰۰بلوک بتنی مسلح به‌کار رفته؛ هر بلوک یک‌تن وزن دارد؛ یعنی ۲میلیون و ۷۰۰هزار کیلوگرم نما برای دیواربتنی مقاوم که در پروژه های مهم راه‌سازی در ایران کم‌سابقه است. 

دیوار حائل خاک مسلح ژئو گریدکیلومتر 700+14 
پس از عبور از پل شماره 9، جایی حوالی سنگان میانی، در کیلومتر 700+14 آزادراه تهران شمال، دره‌ایست که آزادراه باید از آن عبور و در عین حال جاده روستای سنگان را نیز قطع می‌کرد. با قطع شدن جاده فعلی روستای سنگان بالا یا همان باغ دره باید جاده جایگزینی برای آن ایجاد می‌شد. 
مساله مهم برای مهندسان آزادراه در این مسیر جدید، ارتفاع حدود 33 متری آزادراه نسبت به دره و باغات پایین دست آن بود. بهترین گزینه دیواری بلند بود تا هم بستر جاده روستایی را فراهم کند و هم تکیه گاهی برای دیوار جاده اصلی باشد و در نهایت گزینه ای با نام خاک مسلح ژئو گرید با سبد های ترامش ، که یکی از جدید ترین روش های اجرای این نوع دیوار در جهان است ، انتخاب شد.
بر روی این دیوار که بزرگ‌ترین دیوار از این نوع در ایران است، سه‌ جاده کشیده شده است :  آزادراه در بالاترین لایه، کمی‌پایین‌تر از آن جاده روستای سنگان بالا و در آخرین سطح یک جاده دسترسی محلی که از جاده سنگان با شیبی تند جدا می‌شود.